Wokół tematu płodności towarzyszących nam zwierząt krążą przeróżne mity. Naszym zadaniem, jako lekarzy weterynarii, jest podnoszenie świadomości i wiedzy właścicieli naszych podopiecznych, stąd ten artykuł.
W Przychodni często odpowiadamy na liczne pytania dotyczące rozrodu. W tym miejscu zbierzemy dla Państwa te najczęściej zadawane.
Czy każda suka powinna mieć szczeniaki?
Psy nie myślą tak jak my ludzie, abstrakcyjnie planując swoją przyszłość w gronie rodziny z dziećmi i wnukami. Ich zachowanie nastawione jest na przetrwanie gatunku i indukowane jest hormonalnie. Innymi słowy gra hormonalna, która zachodzi w trakcie cieczki prowokuje zachowania seksualne. Jeśli sunia jest wysterylizowana (czyli ma usunięte jajniki) nie produkuje hormonów płciowych, a co za tym idzie nie wykazuje popędu, jest spokojniejsza i nie odczuwa instynktu zachowania gatunku.
Czy to prawda że sunia, która rodziła nie zachoruje?
Nie, suka nie musi wcale mieć młodych żeby zachować zdrowie i dobrą formę. Ciąża nie zapobiega ani ropomaciczu, ani guzom sutka zależnym od hormonów płciowych. Nie zapobiega też pojawianiu się ciąż urojonych po kolejnych cieczkach.
Czy to prawda, ze sterylizowane suki żyją dłużej?
Tak, to prawda.
Przez całe życie niesterylizowanej suczki istnieje możliwość rozwinięcia się ropomacicza (choroba narządu rodnego związana z zaburzeniami hormonalnymi nasilającymi się z wiekiem) oraz różnego rodzaju nowotworów, zwłaszcza narządu rodnego i sutka.
U suk sterylizowanych nie pojawiają się ciąże urojone, które są również skutkiem hormonalnej gry u suczki po okresie cieczki. Mogą one również prowadzić do nowotworzenia gruczołu mlekowego.
Nasze psy wraz ze wzrostem świadomości właścicieli oraz postępem medycyny weterynaryjnej żyją dłużej i w związku z tym zapadają na choroby wieku podeszłego takie jak np. cukrzyca. W tym przypadku sterylizacja jest obowiązkiem! Jeśli nasza sunia choruje na cukrzyce może żyć w dobrym samopoczuciu wiele lat dzięki dostępności odpowiedniej terapii. W chwili gdy pojawia się cieczka, hormony płciowe blokują wrażliwość komórek na insulinę i tym samym wysoki poziom cukru może doprowadzić do niewydolności wielonarządowej, a nawet śmierci.
Czy to prawda, że suki po sterylizacji tyją?
Ok. 72 godziny po zabiegu sterylizacji zwalnia metabolizm, wtedy suczka może odczuwać większy apetyt. Co nie oznacza, że należy podawać jej więcej jedzenia, wręcz przeciwnie. Jej organizm nie musi już odkładać zapasów energetycznych na okres ewentualnej ciąży, więc potrzebuje mniej kalorii. Jeśli sunia otrzymuje więcej kalorii niż potrzebuje, wtedy zaczyna tyć. Zwierzęta sterylizowane w młodszym wieku (najlepiej do 7 miesiąca życia, jeszcze przed pierwsza cieczką) mają zdecydowanie mniejsze ryzyko rozwinięcia się otyłości.
Staramy się o tym fakcie uprzedzić właścicieli. Jeśli stosują się do naszych zaleceń dietetycznych nie mają kłopotu z nadwagą pupilki.
Jak żywić sunie po sterylizacji?
Badania dowodzą, że psy żywione jedzeniem gotowanym lub tzw. ”ludzkim” tyją znacznie częściej
niż te żywione pełnoporcjowymi karmami, niezależnie od tego czy są sterylizowane czy nie. Karmy takie dostosowane są do wieku, rasy, zapotrzebowania energetycznego suki. Jeśli opiekun podaje karmę zgodnie z zaleceniami, a karma ta została wcześniej polecona przez lekarza weterynarii z uwzględnieniem stanu zdrowia psa, sunia nie powinna tyć.
Jakie jest ryzyko zabiegu?
Sterylizacja jest zabiegiem na jamie brzusznej, wymaga więc pełnej narkozy. Wykonywana w sposób profilaktyczny związana jest z niewielkim ryzykiem znieczulenia. Niemniej jednak zawsze mogą zdarzyć się powikłania w postaci zatrzymania akcji serca, bezdechu, krwotoku itp. Rzadko zdarza się nadwrażliwość na leki użyte do narkozy, co może skończyć się śmiercią zwierzęcia.
Każde zwierzę przed znieczuleniem jest badane, sugerujemy właścicielom badania krwi lub inne specjalistyczne badania dodatkowe w zależności od stanu zdrowia psa.
Jakie są skutki uboczne sterylizacji?
W tym temacie należy wspomnieć o zwiększonym ryzyku otyłości, o którym pisałyśmy wcześniej, a także o nietrzymaniu moczu wynikającemu z niedoboru estrogenów (hormonów odpowiedzialnych m.in. za prawidłowe funkcjonowanie mięśnia zwieracza cewki moczowej). Efekt ten występuje u jednej na 1000 sterylizowanych suk. W takim przypadku dysponujemy lekami poprawiającymi funkcje mięśnia zwieracza.
Oczywiście może pojawić się także nadwrażliwość na użyte nici. W takim przypadku rana może wymagać wspomagania gojenia lub reoperacji i wymiany użytych materiałów na inne.
W jakim wieku można sterylizować sukę ?
Na sterylizacje nigdy nie jest za późno.
Najlepiej sterylizować w wieku ok. 7 miesięcy, natomiast psy ras długo dojrzewających np. owczarek kaukaski w wieku ok. 1 roku. Im zwierzę młodsze tym efekt profilaktyczny sterylizacji jest pełniejszy (nowotwory gruczołu mlekowego, narządu rodnego).
Jeśli decydujemy się na sterylizacje suczki po cieczce, musimy pamiętać by odczekać ok. 2 miesięcy od zakończenia ostatniej cieczki.
W jakich warunkach wykonujemy zabieg?
W naszej lecznicy bardzo dbamy o tzw. czystość chirurgiczną. Używamy sterylizowanych w autoklawie (w wysokim ciśnieniu i temperaturze) narzędzi, jałowych jednorazowych serwet operacyjnych, rękawiczek, masek itp. Zachowujemy wszelkie możliwe zasady aseptyki. Wszystko po to, by zwierzę po zabiegu o charakterze profilaktycznym nie musiało przyjmować niepotrzebnie antybiotyków czy innych leków.
Skóra szyta jest szwem plastycznym, zazwyczaj nićmi wchłanialnymi. Mimo to prosimy właścicieli o pokazanie się po ok. 10 dniach od zabiegu z sunią na kontrolę. Przy zachowaniu wysokich standardów czystości chirurgicznej skóra i tkanki miękkie zrastają się szybciej niż wchłania się nić, dlatego szwy te są przez nas zdejmowane, by nie drażniły tkanek.
Jeśli zabieg ma charakter profilaktyczny cięcie jest niewielkie. Zwierzęta zabezpieczane są lekami przeciwbólowymi.
Zwierzęta oddawane są właścicielom wybudzone, my natomiast pozostajemy do Państwa dyspozycji pod telefonem w razie jakichkolwiek komplikacji w domu pacjenta.
